DOM!

Robert Hoogland

Het is overduidelijk… dit begrijp je gewoon niet! We presenteren een kwaliteitskader dat al helemaal af is, zonder enige ruggespraak met de mensen die in het veld werken. Want ja die mensen die het vak uitoefenen zijn gewoonweg te simpel om dit te begrijpen.

Kwaliteitskader

Kwaliteitskader. Had je eerder nog niet van gehoord he, maar zolang we maar het woord kwaliteit laten vallen is alles echt superbelangrijk. En - nog gaver - we zijn de eersten (ja ja alweer) waarin passende zorg is verwerkt. U weet wel passende zorg met als een van de pijlers: eerst digitaal en alleen fysiek als het echt nodig is. Want alleen samen lossen we de problemen (digitaal) op.

Dommigheid

Nu is het nadeel dat er een verenigingsdemocratie bestaat. Alle dommige leden kunnen dan nog stemmen. En ja hoor al die dommigheid van de fysiotherapeut heeft ‘gewonnen’. Het kwaliteitskader wordt weggestemd. Nogal overduidelijk ook, maar ja te verwachten van onnozele leden.

Afstand

Dat tegengeluid is wel een probleem want in feite is het kwaliteitskader op de bestuurlijke tafels al in kannen en kruiken. Zonder enig overleg zijn er veel te veel toezegging gedaan. Precies wat er aan de hand is, de afstand tussen beleid en praktijk staat verder van elkaar dan ooit. Vooral omdat bestuurders van mening zijn dat zij het allemaal net even beter weten en dat vooral niet hoeven te delen met hun onbenullige achterban.

En bestuurders steken dat overigens ook niet onder stoelen of banken. Integendeel onze bestuurders zeggen: "We gaan gewoon hetzelfde nog een keer in stemming brengen, maar gaan die dommige achterban het nog een keertje uitleggen. Ze hebben het gewoon niet goed begrepen." Dat zijn wat mij betreft wel fatale missers.

Onbegrijpelijke koers

Het is onbegrijpelijk deze koers vooral in het licht van de ontwikkeling binnen het vak. Jonge collega’s verlaten het vak heel erg snel. Oudere collega’s zijn hun plezier kwijt en overwegen eerder te stoppen. Enkele ketens spelen hier handig op in. De wachtlijsten groeien en de bevolking veroudert.

In de strategie van een club door en voor fysiotherapeuten is dus nu van het grootste belang dat de balans vergoeding, werkplezier, dossiervorming en verplichte administratie scherp wordt bewaakt. Een balans die steeds meer doorslaat naar juist al die dingen waar zorgverleners niet voor warm lopen tegen een zorgelijk tarief. En daar zit ook precies de zorg voor de zorgverlener met dit kwaliteitskader, het heeft opnieuw verplichtende elementen die de balans nog verder negatief beïnvloeden.

En dat vooral in het licht van het kwaliteitshuis wat nog maar net staat met opnieuw holle kreten: als de kwaliteit hoort bij de beroepsgroep. Nou verre van dus, onze kwaliteit blijkt steeds van iemand anders en/of door iemand anders misbruikt te kunnen worden! Het is van een onbegrijpelijke timing, ongepast zo je wil.

Nou verre van dus, onze kwaliteit blijkt steeds van iemand anders en/of door iemand anders misbruikt te kunnen worden!

Vereniging en leden

Even terug naar een vereniging en leden. Een bestuur wordt gekozen om de dingen te doen waar je als fysiotherapeut die patiënten behandelt geen zin en/of tijd en/of genoeg kennis van hebt. Daarnaast is het belangrijk als profilering en initiator en begeleider van vakinhoudelijke aspecten.

Je betaalt daar (normaal gesproken) graag contributie voor. Naast de beste zorg, is de profilering en vertegenwoordiging van het vak in ons aller belang. Het gaat fout als je het geluid van leden, jouw betalende achterban, de reden dat je bestaat, niet meer serieus neemt, sterker nog het beeld neerzet van: “Men heeft het niet begrepen.”

Bestuurders worstelen

Ik zie bestuurders worstelen, immers het (tegen)geluid van de leden moet men serieus nemen, maar als bestuurder hoor je ook bij de bestuurders club en moet je uitvoering aan wat daar wordt uitgestort over de beroepsgroep. Doe je dat niet dan kun je wel eens ‘uit het circuit’ geraken. We hebben deze oplopende frustratie de afgelopen ALV goed kunnen waarnemen.

Resteert de vraag voor wie zit het bestuur daar nu. Voor de hun gekozen en betalende achterban die aangeeft het zwaar te hebben en het werkplezier verliest. Zit je er voor de profilering van het vak om de fysiotherapeut die na een paar jaartjes massaal afhaakt toch te behouden? Of ben je gedreven door bestuurlijke gremia. Zoals Marjet Veldhuis (auteur Heilige zorghuisjes) zo treffend zegt. Werk je in de zorg of werk je aan de zorg. Aan de zorg werkers souperen tegenwoordig bijna de helft van het totale zorgbudget. Laat dat even op in je inwerken: ongeveer 45 miljard!

Minder regels, meer autonomie

Vinden wij dit nu alleen. Nee heel veel adviescolleges (o.a. RVS) pleiten voor veel minder regels, meer autonomie en stoppen met doorgeslagen vinkjes en audits. Allemaal gebaseerd op wantrouwen en controledrift.

Fysiotherapeuten zijn passend en goed opgeleid, blijven aan na- en bijscholing doen en zijn enorm kritisch op eigen handelen. Zijn zeer begaan met patiënten en scoren daar ook hoge tevredenheidscijfers.

Doorgeslagen kwaliteit

Dat hele narratief over kwaliteit en toegankelijkheid en dan vooral bezien vanuit de patiënt is zo enorm eigen leven gaan leiden. Het is volledig doorgeslagen. Zo is er net een nieuwe raad van toezicht ingesteld bij de patiëntenfederatie, allemaal rasbestuurders, zij geloven in dat hele narratief; het is hun bestaansrecht. We denken toch allemaal niet dat digitale zorg echt iets is waar de patiënt behoefte aan heeft. Tuurlijk blended wel, maar de patiënt wil aandacht en ruimte voor zijn/haar klacht. Van mens tot mens!

Dat vraagt actie op werkplezier, arbeidsvoorwaarden en autonomie in handelen. Niet nog meer vinkjes, regels en (dure) audits.

En over die patiënt gesproken: kwaliteit is bij de patiënt gewoonweg een aanname. Men gaat ervan uit (en terecht). Kwaliteit voor de patiënt is bejegening, hygiëne en uitstraling. Of heeft een patiënt wel eens gevraagd waar je de opleiding hebt gedaan en dan toch voor een ander gekozen?

Dat enorme vertrouwen, de hele lage kosten en de vele positieve resultaten is onze kracht. Dat staat onder druk en dat vraagt actie op werkplezier, arbeidsvoorwaarden en autonomie in handelen. Niet nog meer vinkjes, regels en (dure) audits.

Niet opnieuw stemmen

Dus niet zaken opnieuw in stemming brengen waarvan de achterban weet dat het vak en de omstandigheden er niet op vooruit gaan. Gewoon ervan uitgaan dat we het goed doen, we gedreven zijn om het beter te doen en dat we kwaliteit ruim borgen in ons handelen.

Meer zogenaamde kwaliteit zoals voorgesteld, is meer windowdressing richting bestuurders, niet naar patiënten en betere zorg. Meer is controle vanuit wantrouwen.

Met een rechte rug, in balans en vooruit.

Collega’s heb vertrouwen, ook al denk je soms dat je wel mee moet doen met alles (soms wordt zelfs dreiging of macht gebruikt of jullie hebben ons de opdracht gegeven om...). Leg je ziel en zaligheid niet zomaar bij clubs die gericht zijn op andere clubs en/of zorgverzekeraars.

Fysiotherapie was en blijft een belangrijke speler in de eerstelijnszorg. Je bent keihard nodig! Gebruik die kracht en dan bewegen de goede kant op!